Cud, nia bolš i nia mienš, pabačyć
(Čas datła ich nia ŭsie raścior)
Pavioŭ mianie Ryčard Bialačyc
U Varnianski kaścioł.
Miejsc tamtejšych i syn, i znaŭca
Nie dazvołu ŭ Boha prasiŭ –
Prapanoŭvaŭ vysoka ŭźniacca,
Až nakolki chapiła b sił.
Dziva ŭ zrenkach, napeŭna, styła,
I zadumvaŭsia nie nazło:
A jakim pamnožany stylem
Dumki dojłida na mazol?
Łachmany kryžavoha vieku
Urahan rastros na rahach.
Pad panurym, jak niemač, viekam
Nie pra toje maŭčaŭ arhan?
Dyk viadoma, u dzikaj dramie
Nie adnojčy Chrystos kanaŭ.
Padniabieśsie stajała ŭ chramie,
Jak padviešany akijan.
Nie raskołaty doŭbniaj, pracaj,
Hałasy z navakolnych chat
Acichałi ŭ vysokim spracie
I znachodziłi dušy sprat.
Tut pačućciam śviatła chapała,
Uzdymaŭsia pavołi los.
I za hrudzi žalba chapała –
Chvala tak abdymaje plos.
...Adpłyvała ŭ smuhu zvanica,
I hajoŭ zielanieŭ ekran.
Niemahčyma z darohi źbicca,
Jak viartajeśsia da Varnian.
|
|
